„Wśród nocnej ciszy”

“Idzie niebo ciemną nocą, ma w fartuszku pełno gwiazd”. Ciepły głos niósł się po płaskiej, bezdrzewnej równinie. W okolicy nikogo nie było, nie licząc cykad, które jakoś dziwnie umilkły tej nocy i myszy wyszukujących nasion w kępach traw. Jedna gwiazda zniżyła się nad małym szałasem oświetlając lekko jego wnętrze. Ktoś z daleka mógłby dostrzec kobiecą sylwetkę, pochyloną nad żłóbkiem, z którego słychać było popłakiwanie. Do głosu kobiety dołączył męski – o ciemnej barwie, łagodny i mocny – “Gwiazdki nie są do zabawy, bo by nocka była zła”. Wysoki mężczyzna pochylał się z drugiej strony żłóbka. Rodzice próbowali uśpić swoje Maleństwo. Jeszcze długa noc przed nimi. Głosy niosły się dalej i kilka zaciekawionych owiec oddaliło się od swojego stada, aby posłuchać tej kołysanki. Zmęczone całym dniem ułożyły się w pobliżu szopy i nasłuchiwały… “Cicho bądźcie, aa… aa… aa…”