„Gdy śliczna Panna”

“Gdy śliczna Panna Syna kołysała”… tuż obok niej siedział święty Józef, otaczając ją ramieniem. Przed grotą zgromadzili się pasterze, czuć było zapach wilgotnej od wieczornej rosy wełny owiec. Józef jednak nie zwracał uwagi na to towarzystwo. Patrzył na niemowlę śpiące spokojnie w ramionach jego żony. W ostatnim czasie wiele razy wyobrażał sobie ten moment, teraz jednak wszystko wyglądało zupełnie inaczej. Nie w gospodzie, ale w grocie zobaczył Jezusa po raz pierwszy. Nie w towarzystwie najbliższych, ale z pasterzami i zwierzętami przyszło mu dzielić radość narodzin przybranego syna. Jego serce było spokojne. Pamiętał słowa Anioła, który zapewnił go o Bożym planie wobec niego i Maryi. Skoro wszystko Bóg zaplanował i nic nie wyglądało tak, jak Józef mógł się spodziewać, pozostało mu jedynie powtarzać: “Bądź wola Twoja. Tak. Tego najpierw będzie uczył małego Jezusa. Zawsze ufać Bogu i w każdych okolicznościach modlić się: “Bądź wola Twoja”. Otulił mocniej Maryję swoim płaszczem i zaczął jej wtórować: “Lili lili laj…”